Czy można znaleźć miłość w necie?

     W świecie internetowo-virtualnym, gdzie ranki można mieć średnio co 5 minut, każdy gada, że fakt można spotkać wyśnionego księcia z bajki, albo księżniczkę byle nie Tinderellę. Każdy mi to mówi i słyszę to już w sumie od roku  i chciałabym wiedzieć co jest nie tak?
Czy ze mną jest coś nie tak, czy to z ludźmi jest coś nie tak? Siedzimy przed komputerami, z ręką na telefonie ( a raczej palcem) , kombinujemy jak możemy, wypełniamy te rubryczki na temat naszych wymarzonych partnerów, każdy z nas chcę i wierzy , że powinien mieć najładniejszą dupę w tym mieście, najbardziej rozgadaną, inteligentną, z dobrą pracą, mieszkaniem, psem , kotem, z domkiem letniskowym gdzieś na zadupiu i górą kasy!
I serio czy ktoś tu się nie zgodzi z tym? Wiecie czemu ludzie dają takie popieprzone opisy na tych wszystkich portalach? Bo my wszyscy jesteśmy tak beznadziejni, chcemy najlepszego, a czy jesteśmy faktycznie najlepsi?

Uważasz, że jesteś top 10? A może tak naprawdę jesteś zwykłą 4/5? Oceniamy innych tak surowo, a czy sami jesteśmy sprawiedliwi względem siebie? Mam jedną radę, więcej robienia, mniej myślenia i więcej zdrowego rozsądku. Szkoda, że traktujemy siebie jak produkty na półkach, ten ma taką etykietę, ten taką, nie wiadomo do kiedy data ważności, jedno już prawie zepsute, choć ściemnia, że jest tu nowo przybyłym.
Rok siedzę już w Wawie i się przebijam co chwilę na jakiś portal randkowy, bo o dziwo jeszcze do końca nadziei , że ktoś się fajny trafi nie straciłam. Ale wiecie co jest najgorsze? Jak rok temu się logowałam i powiedzmy, że znów wróciłam na trochę, to wszędzie dosłownie wszędzie są te same gęby.....
Czy Was to nie szokuje i trochę nie daje do myślenia? Kurde co z nami jest nie tak, że nie potrafimy sobie kogoś znaleźć w ciągu roku?

fot źródło internet

Ja wiem, że to nie są wyścigi i czasem po prostu tak wyjdzie, zmiana życia, pracy, mieszkania czy jakieś inne po prostu mogą na to wpłynąć. Mamy oczywiście też prawo wyboru i prawo wybrzydzania, ale szczerze myślę, że jesteśmy tak uzależnieni od neta, że nie wyobrażamy sobie szukać gdzie indziej.
Jedziesz metrem, każdy głowa w komórce, nawet nie patrzy na boki, w tramwaju to samo, na przystankach to samo, na lunchu to samo. Siedzi dwójka ludzi i zamiast rozmawiać to swipe w lewo, albo w prawo. Czy to nas czyni lepszymi ludźmi? Prowadzenie płytkich rozmów przez messengera chyba za bardzo nas do siebie nie zbliża. Więc jakie są szanse, że prawdziwa miłość czyha na nas w necie? 2-3 %? Kiedyś ktoś mi powiedział, Anka w klubie chłopa nie znajdziesz, teraz słyszę - Anka w necie miłości się nie znajdzie. No to gdzie mamy szukać? W toalecie, na dworcu? Gdzie skoro każdy człowiek jest jakby niewidzialny,bo się nie widzimy skoro mamy non stop łeb w telefonie, czy tam gdzie indziej. Może otwórzmy szerzej oczy i przestańmy virtualnie romansować, zróbmy to porządnie, bo jak tak dalej pójdzie to samotność w sieci i samotność w realu będzie dokładnie taka sama....