W każdym z nas jest ten mały brzydki człowiek...tym razem to nie o seksie ;)

No to strzał, ostatnio budzę się i nadszedł ten dzień- masakra moje ostatnie 20ste urodziny i powiem Wam, że z roku na rok coraz gorzej to przeżywam. Nie dlatego, że jestem coraz starsza, lata lecą nieubłaganie, jedyne co mnie przeraża to podsumowanie mojego dotychczasowego życia, które przelatuje mi przed oczami. Przelatuje to idealne słowo, jesteśmy coraz starsi i ten czas zamiast zwalniać , to mam wrażenie, że zaczął jeszcze szybciej lecieć i czasami w moich odczuciach tracę ten ster między rękami.

Nie chodzi tutaj o to, gdzie jestem teraz, chodzi o to jakie decyzje podejmowałam i ile z nich wyszło w moim mniemaniu na plus.

Każdy przed 30stką zakłada sobie pewne cele, pewne marzenia, które chcę osiągnąć, na początku wszystko wydaję się takie dziecinnie proste. Znaleźć miłość życia- no jacha, zrobić kilka dzieciaków- no nic prostszego, zarobić kilka większych groszy? No pewnie i każdy przed 30stką chciałby to wszystko osiągnąć, chciałby dorobić się kupy kasy, wybudować dom, posadzić drzewo, kupić 7 kotów i mieć już fajną rodzinę.
Niestety najtrudniejsze jest to, że kiedy zakładamy sobie pewne plany i marzenia, coś zaczyna przeszkadzać, ciągnąć w dół, utrudniać sprawę. I teraz po zastanowienie, wreszcie odkryłam, będą zupełnie sama, że to nie obca osoba, partner, czy znajomi, przyjaciele, brat , siostra, mama wujek, to my sami sobie przeszkadzamy osiągnąć to co założyliśmy.

W każdym z nas jest taki mały, brzydki zagubiony człowiek, który co jakis czas wychodzi z ukrycia i nie mam tu na myśli horroru gorszej katergorii typu 8 D ;) to po prostu coś co tworzą w nas wątpliwości, gdy przestajesz wierzyć w siebie, przestajesz się sam napędzać i to nie tak, że potrzebujemy wiary innych, albo chociaż wsparcia. Wszystko zależy od nas, czego dokonamy i co możemy zrobić, a robimy to co chcemy, więc jeśli coś nam się nie udaje, to nie tak, że los stawia wszystko przeciwko nam. To w nas jest blokada, która nie pozwala się dalej rozwinąć, która trzyma nas w miejscu.
Tyle razy już słyszałam, że Polacy wiecznie są niezadowoleni ze swojego życia, że wszystko be i że człowiek codziennie narzeka. To chyba jakaś przestarzała bzdura, bo ostatnio właśnie mało ludzi narzeka, jedyne na co, to brak czasu żeby więcej rzeczy załatwić w ciągu dnia.

Trzydziestka, to nie żaden deadline, fajnie sobie stawiać wysoko poprzeczki, jakiś okres, do którego musimy zrobić tyle rzeczy, ale serio? Całe życie przed nami, fajnie się śpieszyć, ale życie to nie tylko praca i rzucanie się na kasę. To też przyjemności, seks miłość przyjaźń...
Więc jeśli ktoś z was , tak jak ja przejmuje się swoim wiekiem i tym, że coś mu nie wyszło, to walić to!
Nie teraz, to za chwile, a może nawet za rok. Stawiajmy sobie cele, ale róbmy to tak, żeby wyszło dobrze. Mały brzydki człowiek co jakis czas się będzie pojawiał, kwestia taka, żeby nie dać się i nie odpuszczać.